(രചന: Sivapriya)
“ഞാൻ അടുത്ത മാസം ലീവിന് അപ്ലൈ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ലീവ് കിട്ടിയാൽ ഉടനെ തന്നെ നാട്ടിലേക്ക് വരും.” വീട്ടിലേക്ക് പതിവ് വീഡിയോ കാൾ വിളിക്കുമ്പോ ഗിരീഷ് അച്ഛനോടും അമ്മയോടും പറഞ്ഞു.
“നീയെന്തിനാ ഇപ്പൊ എടുത്തു ചാടി ഇങ്ങോട്ട് വരുന്നത്. കഴിഞ്ഞ വർഷം അല്ലെ അങ്ങോട്ട്‌ പോയത്. രണ്ടു മൂന്ന് കൊല്ലം കഴിയാതെ നീയിനി ഇങ്ങോട്ട് വരണ്ട.” അച്ഛന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ ഗിരീഷിന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞു പോയി.
“നിങ്ങൾക്ക് എല്ലാവർക്കും വേണ്ടിയാ ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് ഫ്ലൈറ്റ് കേറിയത്. പത്തു വർഷമായി ഞാൻ ഇവിടെ കിടന്ന് കഷ്ടപ്പെടുന്നു. ഈ പത്തു വർഷത്തിനിടയിൽ ഞാനാകെ നാല് പ്രാവശ്യം ആണ് ലീവിന് വന്നിട്ടുള്ളത്.”
“അതൊക്കെ ശരി തന്നെ മോനെ. അങ്ങനെ അല്ലെന്ന് ഇവിടെ ആരും പറഞ്ഞില്ലല്ലോ.” അമ്മയാണ്.
“ഞാൻ അമ്മയോട് പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ എനിക്കൊരു കുട്ടിയെ ഇഷ്ടമാണെന്ന്. അവളുടെ വീട്ടിൽ കല്യാണം നോക്കി തുടങ്ങി. ഞാനവളെ അച്ഛനെ വിളിച്ചു അവളെ ഇഷ്ടാന്ന് പറഞ്ഞു. അവർക്ക് വേറെ ഡിമാൻഡ് ഒന്നുമില്ല. പക്ഷേ കല്യാണം പെട്ടന്ന് നടത്തണമെന്ന് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അതിനാ ഞാൻ അടുത്ത മാസം വരുന്നത്.”
“ഏഹ്… നിന്റെ കല്യാണ കാര്യം നീ ഒറ്റയ്ക്ക് തീരുമാനിച്ചാ മതിയോ? പിന്നെ ഞങ്ങളൊക്കെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നത് എന്തിനാ?” രാധമ്മ അവനോട് ചൂടായി.
“ഒരു രണ്ട് വർഷം കൂടെ കഴിഞ്ഞിട്ട് പോരെ നിന്റെ കല്യാണം. ഗോപിക്ക് ഏതോ കുട്ടിയുമായി ഇഷ്ടമുണ്ട്. അവനും ഉടനെ വിവാഹം വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു നിൽക്കുവാ. ആദ്യം കല്യാണ കാര്യം എന്നോട് പറഞ്ഞത് അവനാണ്. തല്ക്കാലം അവന്റെ നടക്കട്ടെ ഇപ്പൊ.” ശശാങ്കൻ പോംവഴി എന്നോണം പറഞ്ഞു.
ഗിരീഷിന്റെ അനിയനാണ് ഗോപി. ബാംഗ്ലൂരിൽ എഞ്ചിനീയർ ആണ് അവൻ.
“അതെങ്ങനെ ശരിയാവും. അവൻ കല്യാണം കഴിക്കുന്നതിനു ഞാൻ എന്തിനാ എന്റെ കല്യാണം മാറ്റി വയ്ക്കുന്നത്. വേണമെങ്കിൽ രണ്ടും ഒരേ പന്തലിൽ നടത്താലോ.”
“നിന്റെ കല്യാണം നടത്താനുള്ള പൈസ നിന്റെൽ ഉണ്ടോ?” അച്ഛൻ ചോദിച്ചു.
“എന്റെ കല്യാണ ആവശ്യത്തിന് മാറ്റി വയ്ക്കാനല്ലേ ഞാൻ മാസം വീട്ട് ചിലവ് പോയിട്ട് ഒരു തുക അതിനായി മാത്രം അമ്മയെ ഏൽപ്പിച്ചിരുന്നത്. അതെന്ത് ചെയ്തു.” ഗിരീഷ് അമ്മയെ നോക്കി.
“ഓഹ്… അതോ. അത് ഞാൻ ഗോപിടെ കല്യാണത്തിന്റെ ആവശ്യത്തിനായി ചിലവാക്കി. പന്തല് കാർക്കും സദ്യ കാർക്കും അഡ്വാൻസ് കൊടുത്തു. പിന്നെ കുറച്ചു തുക നിന്റെ ചേച്ചിയുടെ വീട് പണിക്ക് കൊടുത്തു.
ഇനി കുറച്ചിരിപ്പുണ്ട്. അത് ഗോപിടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കെ തികയൂ. അതോണ്ടാ നിന്നോട് ഇപ്പൊ കല്യാണം നോക്കണ്ടന്ന് പറഞ്ഞത്.” രാധമ്മ അവനോട് പറഞ്ഞു.
“അതെങ്ങനെ ശരിയാവും അമ്മേ. എന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയല്ലേ ഞാൻ അമ്മയെ വിശ്വസിച്ചു പണമയച്ചു തന്നത്. എന്നിട്ട് എന്നോടൊരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ അതൊക്കെ എടുത്ത് ചിലവാക്കാൻ അമ്മയ്ക്ക് എങ്ങനെ തോന്നി.
സ്വന്തം അനിയന്റെ കല്യാണം തീരുമാനിച്ചതും പന്തല് കാർക്കും സദ്യ കാർക്കും അഡ്വാൻസ് കൊടുത്തതൊക്കെ എപ്പോ കഴിഞ്ഞു. ഇതൊന്നും ആരും എന്നെ അറിയിച്ചില്ലല്ലോ. എന്റെ അനിയന്റെ കല്യാണത്തിനു ഞാൻ വേണ്ട പക്ഷേ എന്റെ പൈസ വേണം.”
“നീ അങ്ങനെ ഒന്നും വിചാരിക്കണ്ട. നിനക്ക് ലീവ് ഇല്ലാത്തോണ്ടാ കല്യാണത്തിനു വരാത്തതെന്ന് ബന്ധുക്കളോട് പറയാലോ.
പിന്നെ ഗോപീടെ കല്യാണം പെട്ടെന്ന് തീരുമാനിച്ചത് ആണ്. അവന്റെ കൂടെ ബാംഗ്ലൂർ ജോലി ചെയ്യുന്ന കുട്ടിയുമായി അവൻ ഇഷ്ടത്തിലാണ്. അവർ ഒരുമിച്ച് ഒരേ ഫ്ലാറ്റിലാണ് താമസവും. ഒരു ദിവസം ആ കൊച്ചിന്റെ ആങ്ങളമാർ കാണാൻ ചെന്നപ്പോൾ ഗോപിയേം ആ പെണ്ണിനെയും കയ്യോടെ പൊക്കി.
ആ പെൺകൊച്ചു ഇപ്പൊ ഒന്നര മാസം ഗർഭിണി ആണ്. പെണ്ണ് ഗർഭിണി ആയോണ്ട് മാത്രം അവർ ഉടനെആയാലും ആർക്കും വിഷയം അല്ല. വയസ്സ് മുപ്പത്തി അഞ്ചു കഴിഞ്ഞു എനിക്ക്. ഇനി എന്നാ എനിക്കൊരു കുടുംബം ഉണ്ടാവാൻ പോണേ. അവന്റെ കല്യാണത്തിനൊപ്പം എന്റേം നടക്കട്ടെ.”
“അത് പറ്റില്ല… ഗോപിടെ കല്യാണം ആദ്യം നടക്കട്ടെ. രണ്ട് കല്യാണത്തിനും കൂടെ പൈസ ഒരുപാട് ചിലവാകും. നിന്റെ ഇപ്പൊ അത്രേന്നും കാണില്ലല്ലോ.” ശശാങ്കൻ ചോദിച്ചു.
“വീടിന്റെ ആധാരം പണയം വക്കാം. ഞാൻ ഗൾഫിലേക്ക് വന്ന് ഒരു വർഷത്തിനുള്ളിൽ നമുക്ക് തിരിച്ച് എടുക്കാം.”
“അത് പറ്റില്ല… വീട് ഗോപിക്ക് എഴുതി കൊടുത്തു ഞാൻ. അവൻ സമ്മതിക്കില്ല പണയം വയ്ക്കാൻ.”
“എനിക്കല്ലേ വീട് തരാന്ന് പറഞ്ഞിരുന്നത്. കടത്തിനു മേൽ കടം കയറി വീടിന് ജപ്തി വന്നപ്പോൾ ഞാൻ ഇവിടെ വന്ന് കഷ്ടപ്പെട്ട് ഉണ്ടാക്കിയ കാശ് കൊണ്ടല്ലേ വീട് തിരിച്ചു പിടിച്ചത്. എന്നിട്ട് അത് അവന് കൊടുക്കാൻ അച്ഛനെങ്ങനെ മനസ്സ് വന്നു.” ഇടർച്ചയോടെ അവൻ അച്ഛനോട് ചോദിച്ചു.
“നീ വേറെ വീട് വയ്ക്ക്. ഇത് അവൻ എടുത്തോട്ടെ. അല്ലേലും ഇളയ മോന് ആണ് വീടിന് അവകാശം. നിന്റെ കടമ അല്ലെ നീ ചെയ്തത്. അതിനിത്ര ദുഃഖം വേണ്ട. മാസം അര ലക്ഷം രൂപ ശമ്പളം വാങ്ങിക്കുന്ന നിനക്ക് ഒരു പുതിയ വീട് വയ്ക്കാനാണോ പ്രയാസം.” അച്ഛന്റെ സംസാരം അവനെ ചൊടിപ്പിച്ചു.
“ഗീതേടെ വീട് പണിക്ക് നമ്മൾ കാര്യമായി സഹായിക്കണം. അവൾ നിന്നോട് പ്രത്യേകം പറയാൻ പറഞ്ഞതാണ്. പിന്നെ പാല് കാച്ചൽ സമയം വീട്ടിലേക്കുള്ള ഫർണിച്ചറും മറ്റും വാങ്ങി കൊടുക്കേം വേണം. അങ്ങനെ നൂറു കൂട്ടം കാര്യങ്ങൾ നടത്താൻ ഉണ്ട്. അതിനിടയിൽ ഓടിപിടിച്ചു വന്ന് കെട്ടാൻ നിക്കണ്ട. ആ പെണ്ണ് പോയാൽ പോട്ടെ നിനക്ക് വേറെ പെണ്ണ് കിട്ടില്ലേ.
ആദ്യം നമ്മുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നടക്കട്ടെ. കുടുംബം നോക്കി നടത്തേണ്ട ഉത്തരവാദിത്തം നിനക്കല്ലേ. എല്ലാത്തിനും പൈസ വേണം. അതുകൊണ്ട് നീ ഒരു രണ്ട് കൊല്ലം കൂടെ പിടിച്ചു നിക്ക്..” നിസ്സാരമായി രാധമ്മ അത് പറയുമ്പോൾ കേട്ട് നിന്ന ഗിരീഷിന്റെ കണ്ണുകൾ ഈറനായി.
“പത്തു വർഷം മുൻപ്, അച്ഛൻ സ്വന്തം പിടിപ്പ് കേട് കൊണ്ട് വരുത്തി വച്ച കടങ്ങൾ തീർക്കാനാണ് ഞാൻ പ്രവാസി ആയത്. ഞാൻ ഇങ്ങോട്ട് വന്നതിൽ പിന്നെ അച്ഛൻ ഒരു ജോലിക്കും പോയിട്ടില്ല. അനിയനെ എഞ്ചിനീയർ ആക്കി. ചേച്ചിയെ അവൾ ആവശ്യപ്പെട്ട സ്വർണ്ണം കൊടുത്തു കെട്ടിച്ചു വിട്ടു. വീടിന്റെ ബാധ്യത തീർത്ത് പ്രമാണം തിരിച്ചെടുത്തു.
ഇത്രയും വർഷങ്ങൾ ഞാൻ ജീവിച്ചത് നിങ്ങക്ക് വേണ്ടിയാ. പ്രായം കൂടി വരുന്നു. ഇനിയെങ്കിലും എനിക്കായിട്ട് ഒരു കുടുംബം വേണ്ടേ. ഞാനും നിങ്ങളെ മോൻ അല്ലെ. എന്റെ ജീവിതം എങ്ങനെ ആയാലും നിങ്ങൾക്ക് സാരമില്ല.
എന്നോട് ഒരു വാക്ക് പോലും പറയാതെ വീട് അനിയന് കൊടുത്തു. അവന്റെ വിവാഹം തീരുമാനിച്ചത് പോലും അറിയാനുള്ള അവകാശം എനിക്കില്ല. എന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി അയച്ചു തന്ന പൈസ പോലും ധൂർത്തടിച്ചു. ഞാൻ ആരാ അമ്മേ നിങ്ങൾക്ക്.” വികാര വിക്ഷോഭത്താൽ ഗിരീഷ് ഫോണിലൂടെ പൊട്ടിത്തെറിച്ചു.
“നീയിങ്ങനെ ചൂടാവാൻ മാത്രം എന്തുണ്ടായി ഇവിടെ. നിന്റെ കടമകൾ ആണ് നീ ഇതുവരെ ചെയ്തത്. അതിനിങ്ങനെ നക്കാപിച്ച കണക്ക് പറയരുത് നീ.” ശശാങ്കനും രാധമ്മയും അവനെ വൈകാരികമായി നേരിടാൻ ശ്രമിച്ചു.
“ഇനി നിങ്ങളെ ഞാൻ വിളിക്കില്ല. ഗിരീഷ് ചത്ത്‌ പോയെന്ന് കരുതിക്കോ. മാസം മാസം പൈസ അയക്കുന്ന പരിപാടി ഞാൻ ഇതോടെ നിർത്തുവാ. ഇനി നിങ്ങളെ ഗോപി മോൻ നോക്കട്ടെ. എനിക്ക് മടുത്തു. ഇങ്ങോട്ട് സ്നേഹമില്ലെങ്കിൽ തിരിച്ചും അങ്ങനെ തന്നെ.” ദേഷ്യത്തോടെ അവൻ കാൾ കട്ട്‌ ചെയ്തു.
തികട്ടി വന്ന സങ്കടം അടക്കിപിടിക്കാൻ കഴിയാനാവാതെ അവൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു.
അവനായി കുറേ വർഷമായി കാത്തിരിക്കുന്ന ഒരു പെണ്ണുണ്ട് മൃദുല. പെണ്ണിന് വയസ്സ് ഇരുപത്തി എഴ് ആയി. ഇനിയും വീട്ടുകാർക്ക് പിടി കൊടുക്കാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല. അവളെ അവനു നഷ്ടപ്പെടുത്താൻ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല. അതുകൊണ്ട് നാട്ടിൽ പോയി മൃദുലയെ വിവാഹം കഴിച്ച് കൂട്ടികൊണ്ട് വരണമെന്ന് അവൻ ആഗ്രഹിച്ചു.
തനിക്ക് അന്യമായ ആ വീട്ടിലേക്കിനി കാലെടുത്തു വയ്ക്കില്ലെന്ന് അവൻ മനസ്സിൽ തീരുമാനിച്ചു.
പക്ഷേ ഒരു ആശ്വാസം ഉണ്ടായിരുന്നു. ഗിരീഷ് ഒരിക്കലും തന്റെ യഥാർത്ഥ ശമ്പളം എത്രയാന്ന് വീട്ടുകാരെ അറിയിച്ചിട്ടില്ലായിരുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ വീട്ടുകാർ അറിയാതെ മാസം നല്ലൊരു തുക അവൻ ബാങ്കിൽ ഇടുമായിരുന്നു. പ്രവാസം മതിയാക്കി നാട്ടിൽ പോകുമ്പോൾ ബിസിനസ്‌ തുടങ്ങാൻ മാറ്റി വച്ചതായിരുന്നു അത്.
കമ്പനിയിൽ നിന്ന് ലീവ് കിട്ടിയപ്പോൾ ഗിരീഷ് നാട്ടിലേക്ക് പോയി. കൈയ്യിൽ കരുതി വച്ചിട്ടുണ്ടായിരുന്ന പൈസ എടുത്ത് അവൻ ഒരു വീട് വാങ്ങി.
പിന്നെ വർഷങ്ങളായി അവനെ സ്നേഹിച്ചു ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കാൻ കാത്തിരുന്ന പ്രിയപ്പെട്ടവളുടെ അടുത്തേക്ക് പോയി. അവളുടെ വീട്ടുകാരെ കണ്ട് എല്ലാം സംസാരിച്ചു.
രജിസ്റ്റർ ഓഫീസിൽ വച്ച് ഇരുവരും വിവാഹിതരായി. നാട്ടിൽ വാങ്ങിയ വീട് സുഹൃത്തിന് വാടകയ്ക്ക് കൊടുത്തു ഗിരീഷ് ഭാര്യയെയും കൊണ്ട് വിദേശത്തേക്ക് മടങ്ങി പോയി.
നാട്ടിൽ പോയി മടങ്ങും വരെ അവൻ സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോയില്ല. അച്ഛനെയും അമ്മയെയും സഹോദരങ്ങളെയും കാണാനും ശ്രമിച്ചില്ല. തന്റെ പണത്തെ മാത്രം സ്നേഹിച്ച അവരുമായുള്ള ബന്ധം അവൻ പാടെ മുറിച്ചു മാറ്റി. അതോടെ ഭാര്യയുമൊത്തു സമാധാനത്തോടെ ഗിരീഷ് കഴിയാൻ തുടങ്ങി. അവരുടെ മാത്രം ലോകത്തിൽ.
