എങ്ങോട്ടാടി ഓടിപ്പോകാൻ നോക്കുന്നത്. ഇവിടെ വാടി ഒരുമ്പെട്ടോളെ.” രാകേഷ് ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ മുടിക്കുത്തിൽ പിടുത്തമിട്ടു.

(രചന: ശിവ)

“മര്യാദക്ക് അടങ്ങി കിടക്കെടി…” തന്റെ കരവലയത്തിനുള്ളിൽ നിന്നും പിടഞ്ഞു മാറാൻ ശ്രമിക്കുന്ന പെണ്ണിനോട്‌ രാകേഷ് മുരണ്ട് കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“രാകേഷേട്ടാ… പ്ലീസ്… എന്നെയൊന്നും ചെയ്യരുത്. ” വിതുമ്പിക്കൊണ്ട് അവൾ അവന്റെ പിടിയിൽ നിന്ന് കുതറി എഴുന്നേറ്റു.

മാറിൽ നിന്ന് നിലത്തേക്ക് ഊർന്ന് വീണ സാരിയുടെ മുന്താണി നേരെ പിടിച്ചിട്ട് ആവണി വാതിലിന് നേർക്ക് പാഞ്ഞു.

“എങ്ങോട്ടാടി ഓടിപ്പോകാൻ നോക്കുന്നത്. ഇവിടെ വാടി ഒരുമ്പെട്ടോളെ.” രാകേഷ് ചാടിയെഴുന്നേറ്റ് അവളുടെ മുടിക്കുത്തിൽ പിടുത്തമിട്ടു.

“വേണ്ട രാകേഷേട്ടാ… എന്നെയൊന്നും ചെയ്യരുത്. പ്ലീസ്.. കല്യാണത്തിന് മുൻപ് എന്നോട് ഇങ്ങനെയൊന്നുമല്ലല്ലോ പറഞ്ഞത്.” ആവണിയുടെ കരച്ചിൽ വകവെയ്ക്കാതെ അവനവളെ കട്ടിലിലേക്ക് കൊണ്ടിട്ടു.

“നിന്നെ കെട്ടികൊണ്ട് വന്നതേ എനിക്ക് നോക്കി വെള്ളമിറക്കി ഇരിക്കാനല്ല. കുറേ നാളായി നിന്നെയൊന്ന് അനുഭവിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു ഞാൻ.” അവന്റെ കൈകൾ അവളുടെ സാരിയിൽ പിടുത്തമിട്ടു.

ഒറ്റവലിക്ക് അവൻ ആവണിയുടെ സാരി അഴിച്ച് മാറ്റി. നെഞ്ചിനെ മറച്ച് കിടന്ന ബ്ലൗസും രാകേഷ് വലിച്ചുകീറി. അനാവൃതമായ അവളുടെ നഗ്നമായ മാറിടങ്ങളെ കൊതിയോടെ അവൻ നോക്കി.

“രാകേഷേട്ടാ…. വേണ്ടാ…” ആവണി ഉറക്കെ കരഞ്ഞു.

“നീ സഹകരിച്ചു കിടന്നാൽ നിനക്കും കൂടി സുഖം കിട്ടും. അല്ലാതെ എന്നെ എതിർക്കാനാണ് ഭാവമെങ്കിൽ നീ നന്നായി വേദന സഹിക്കേണ്ടി വരും മോളെ.” രാകേഷിന്റെ വഷളൻ നോട്ടം അവളുടെ ശരീരത്തിൽ അങ്ങിങ്ങായി പരതി നടന്നു.

ആവണിയുടെ ശരീരത്തിൽ ശേഷിച്ചിരുന്ന വസ്ത്രങ്ങൾ കൂടി ഊരിമാറ്റി അവനവളെ പൂർണ്ണ നഗ്നയാക്കി. രാകേഷിന് മുന്നിൽ അധിക നേരം പിടിച്ചു നിൽക്കാൻ കഴിയാനാവാതെ അവൾ തളർന്ന് തുടങ്ങി. തനിക്ക് മുന്നിൽ തളർന്ന് കിടക്കുന്ന പെൺ ഉടലിനെ രാകേഷ് മതിയാവോളം ആസ്വദിച്ചു.

അവന്റെ വന്യതയിൽ അവളുടെ മൃദുല മേനി ഞെരിഞ്ഞുടഞ്ഞു. കാലങ്ങളായി മോഹിച്ചു നടന്ന പെണ്ണിനെ എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും സ്വന്തമാക്കാൻ പറ്റിയതിന്റെ ത്രില്ലിലായിരുന്നു രാകേഷ്.

ആവണിയുടെ ശരീരത്തിൽ അങ്ങോളമിങ്ങോളം അവന്റെ കൈകളും അധരങ്ങളും സഞ്ചരിച്ചു. അവളിലേക്ക് എത്ര ആഴ്ന്നിറങ്ങിയിട്ടും മതി വരാതെ രാകേഷ് ഉന്മാദനെ പോലെ ആവണിയുടെ മേനിയെ കശക്കിയുടച്ചു.

ഒടുവിൽ എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് തളർന്ന് അവശനായി അവളിൽ നിന്നവൻ മാറി കിടന്നു. അപ്പോഴും രാകേഷിന്റെ പരുക്കൻ കൈകൾ ആവണിയുടെ നെഞ്ചിൽ തന്നെയായിരുന്നു.

ഒന്നുറുക്കെ കരയാനുള്ള ശക്തി പോലുമില്ലാതെ നിശബ്ദയായി കണ്ണീർ വാർത്ത് അവൾ കിടന്നു. ശരീരമാകെ വേദന കൊണ്ട് നീറിപ്പുകയുന്ന പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.

രാകേഷിനെ ആദ്യമായി കണ്ട ദിവസം ആവണിയുടെ ഓർമ്മയിലെത്തി.

ആവണിയുടെ ചേച്ചി മീനാക്ഷിയേ നാല് വർഷം മുൻപ് പെണ്ണ് കാണാൻ വന്നപ്പോഴായിരുന്നു അവൾ ആദ്യമായി അവനെ കാണുന്നത്. വെളുത്ത് സുമുഖനായൊരു ചെറുപ്പക്കാരൻ. സർക്കാർ ഉദ്യോഗസ്ഥൻ. സ്ത്രീധനം ഒന്നും വേണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞ് രാകേഷ് അവളുടെ ചേച്ചിയെ കല്യാണം കഴിച്ചു.

മൂന്ന് വർഷത്തെ സുഖകരമായ ദാമ്പത്യം. മറ്റുള്ളവരുടെ കണ്ണിൽ അങ്ങനെയായിരുന്നു. രാകേഷിന്റെ രതി വൈകൃതങ്ങൾ മീനാക്ഷി ആരോടും പറഞ്ഞിരുന്നില്ല. വയസ്സായ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും കെട്ടിക്കാൻ പ്രായമുള്ള ഒരു മോള് കൂടി ഉള്ളത് കൊണ്ട് അവർക്കൊരു ഭാരമായി വീട്ടിലേക്ക് കയറി ചെല്ലാൻ അവൾക്ക് തോന്നിയില്ല.

ഒരു കുഞ്ഞ് ഉണ്ടാവുമ്പോൾ രാകേഷിന്റെ സ്വഭാവം മാറുമെന്ന് മീനാക്ഷി കരുതിയെങ്കിലും അത് തെറ്റി. മീനൂട്ടിക്ക് ഒന്നര വയസ്സുള്ളപ്പോൾ മീനാക്ഷി കിണറ്റിൽ വീണ് മരിച്ചപ്പോൾ അനാഥയായി പോയത് ആ കുഞ്ഞായിരുന്നു. ചേച്ചിയുടെ മരണത്തോടെ കുഞ്ഞിന്റെ എല്ലാ കാര്യങ്ങളും നോക്കിയിരുന്നത് ആവണിയാണ്.

സാമ്പത്തികമായി മോശം സ്ഥിതിയിലായിരുന്ന ആവണിയുടെ വീട്ടുകാരെ തഞ്ചത്തിൽ കയ്യിലെടുക്കുകയും കുഞ്ഞിനൊരു അമ്മ വേണമെന്ന് പറഞ്ഞു ആവണിയെ തനിക്ക് കെട്ടിച്ചു തരണമെന്നും അവൻ അവരോട് അപേക്ഷിച്ചു.

കൈയ്യിൽ സ്ത്രീധനം കൊടുക്കാൻ പണമില്ലാത്തതിനാൽ മകളുടെ കല്യാണം എങ്ങനെ നടത്തുമെന്ന് ആലോചിച്ചു വിഷമിച്ചിരുന്ന ആവണിയുടെ അച്ഛനും അമ്മയ്ക്കും രാകേഷിന് രണ്ടാമത്തെ മോളെ കൊടുക്കാനും സമ്മതമായിരുന്നു.

വിവരമറിഞ്ഞ ആവണി ആ വിവാഹത്തെ എതിർത്തു. അവൾ കരഞ്ഞുകൊണ്ട് രാകേഷിന്റെ അടുത്തെത്തി.

“രാകേഷേട്ടനെ ഞാനെന്റെ ചേച്ചിയുടെ ഭർത്താവായിട്ടല്ല സ്വന്തം ജേഷ്ഠനായിട്ടാണ് കണ്ടത്. ആങ്ങളയെപോലെ കണ്ട ഒരാളെ ഭർത്താവായി സ്വീകരിക്കാൻ എനിക്ക് കഴിയില്ല. രാകേഷേട്ടൻ ഇതീന്ന് പിന്മാറണം. അനിയത്തിയായി കണ്ട എന്നെ ഭാര്യയായി വേണമെന്ന് പറയാൻ എങ്ങനെ തോന്നി.” ആവണി പൊട്ടിക്കരഞ്ഞുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു.

“നീയെന്നെ തെറ്റിദ്ധരിച്ചു ആവണി. നിന്നെ ഞാൻ എന്റെ സഹോദരിയായിട്ട് തന്നെയാ കണ്ടത്. നിന്റെ ചേച്ചിയുടെ കുഞ്ഞിന് ഒരമ്മ വേണം. അവൾക്ക് അമ്മയാവാൻ നിനക്കെ കഴിയൂ. നിന്നെപ്പോലെ അവളെ നോക്കാൻ മറ്റാർക്കും പറ്റില്ല.

മാത്രമല്ല എനിക്ക് ബ്ലഡ്‌ ക്യാൻസറാണ് ആവണി. ഇനിയെത്ര നാൾ ഞാൻ ജീവിച്ചിരിക്കുമെന്നും അറിയില്ല. അതുകൊണ്ട് എന്റെ മരണം വരെ നമുക്ക് മറ്റുള്ളവരെ മുന്നിൽ ഭാര്യാ ഭർത്താവായി ജീവിക്കാം. എന്റെ വീട്ടിൽ നീ മീനൂട്ടിക്ക് അമ്മയായി എന്റെ അനിയത്തിയായി കഴിയാം.

ഇത് ഞാൻ നിനക്ക് തരുന്ന വാക്കാണ്. എന്റെ മോളെ നിന്നെക്കാൾ സുരക്ഷിതമായി മറ്റാരെയാണ് ഞാൻ ഏൽപ്പിക്കുക. നിന്നെ ഭാര്യയാക്കാൻ മോഹിച്ചു വന്നവനല്ല ഞാൻ. മീനൂട്ടി അനാഥയാവല്ലെന്ന് ഓർത്താണ് ഞാൻ..” രാകേഷ് വികാരാദീതനായി.

രാകേഷിന്റെ വാക്കുകളിൽ വിശ്വസിച്ച് ആവണി അവന് മുന്നിൽ താലിക്കായി തല കുനിച്ചു കൊടുത്തു.

കല്യാണം കഴിഞ്ഞതിന് ശേഷമാണ് അവൾ രാകേഷിന്റെ തനി സ്വരൂപം തിരിച്ചറിഞ്ഞത്.
കള്ളങ്ങൾ പറഞ്ഞു അയാളവളെ ചതിച്ചതാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയപ്പോൾ വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു പോകാനാണ് ആവണിക്ക് തോന്നിയത്.

ആ രാത്രി മുഴുവൻ ശരീരത്തിലെ നീറ്റലും വേദനയും സഹിച്ച് അവൾ കിടന്നു. നേരം പുലർന്ന് തുടങ്ങിയപ്പോൾ ഒരു വിധം വേച്ചു വേച്ചു എണീറ്റ് ആവണി കുളിച്ച് വസ്ത്രം മാറി.

ഉറങ്ങി കിടന്ന മീനൂട്ടിയെ എടുത്ത് തോളിലിട്ട് ഒരു ചെറിയ ബാഗിൽ കുഞ്ഞിന്റെ സാധനങ്ങളും കുത്തി നിറച്ച് രാകേഷ് ഉണരുന്നതിന് മുൻപ് അവിടെ നിന്ന് ഇറങ്ങണമെന്ന് അവൾ മനസ്സിലുറപ്പിച്ചു.

തലേ ദിവസം രാത്രി മൂക്കറ്റം കള്ളും മോന്തി വന്ന് തന്നെ പിച്ചി ചീന്തി കിടന്നുറങ്ങുന്നവൻ ഉടനെയൊന്നും എണീക്കില്ലന്ന് കരുതി ആവണി പ്രധാന വാതിലിന് നേർക്ക് നടന്നു.

ശബ്ദമൊന്നും ഉണ്ടാക്കാതെ മുൻവാതിൽ തുറന്ന് പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ അവളുടെ കൈയ്യിൽ പെട്ടെന്നാണ് ഒരു പിടി വീണത്. ആവണി ഞെട്ടി തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് നിൽക്കുകയാണ് രാകേഷ്.

“ഇവിടുന്ന് രക്ഷപ്പെടാമെന്ന വ്യാമോഹം വേണ്ടെടി. കേറിപ്പോടി അകത്ത്.” അവന്റെ അലർച്ചയിൽ കുഞ്ഞുണർന്ന് കരഞ്ഞു.

പേടിച്ചുവിറച്ച ആവണി അകത്തേക്ക് കയറി പോയി. കുഞ്ഞിനെ ബെഡിൽ കൊണ്ട് കിടത്തി സാവധാനം തട്ടിയുറക്കുമ്പോൾ അവളുടെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞ് കവിഞ്ഞു.

“എന്റെ കണ്ണ് വെട്ടിച്ച് സ്വന്തം വീട്ടിലേക്ക് പോകാമെന്ന് വിചാരിക്കണ്ട. അവരിപ്പോ കഴിയുന്നത് എന്റെ ചിലവിലാ. നീ അങ്ങോട്ട്‌ കേറിചെന്നാൽ അവരതുപോലെതന്നെ തിരിച്ചു പറഞ്ഞു വിടും നിന്നെ. പിന്നെ വേറെ എവിടെയെങ്കിലും പോയൊളിച്ചാൽ എങ്ങനെയും നിന്നെ ഞാൻ കണ്ടുപിടിക്കും.

എന്നെ സഹിച്ച് ഇവിടെ കിടക്കാനേ നിനക്ക് നിവൃത്തിയുള്ളൂ. നിന്റെ ചേച്ചിയെ സ്ത്രീധനം ഒന്നും വാങ്ങിക്കാതെ ഞാൻ കെട്ടിയത് നിന്നെ മനസ്സിൽ കണ്ടുകൊണ്ട് തന്നെയാ.

അവളെ മടുത്തപ്പോൾ ഒരു ദിവസം ഞാൻ തന്നെയാ കിണറ്റിൽ തള്ളിയിട്ടു കൊന്ന് അതൊരു സ്വാഭാവിക മരണമാക്കി മാറ്റിയത്. അതുപോലെ നിനക്ക് ചാവണ്ടെങ്കിൽ ഇവിടെ അടങ്ങി കിടന്നോണം.” രാകേഷിന്റെ അപ്പോഴത്തെ മുഖം കണ്ടപ്പോൾ അവൾക്ക് പേടിയായി.

തന്നെ സ്വന്തമാക്കാൻ വേണ്ടി ചേച്ചിയെ അയാൾ കൊന്നതാണെന്ന് അറിഞ്ഞപ്പോൾ അവൾക്ക് അവനോട് കടുത്ത പക തോന്നി. എങ്ങനെയും അയാൾക്ക് തിരിച്ചടി കൊടുക്കണമെന്ന് അവൾ തീരുമാനിച്ചു. സഹായിക്കാൻ ആരുമില്ലാത്തത് കൊണ്ട് വളരെ ആലോചിച്ചു വേണം എന്തെങ്കിലും പദ്ധതി നടപ്പിലാക്കാൻ എന്നവൾ ചിന്തിച്ചു.

ഇതൊക്കെ സ്വന്തം വീട്ടുകാരോട് പറഞ്ഞാലും അവർ വിശ്വസിക്കില്ലെന്ന് അവൾക്ക് തോന്നി.

രാകേഷിന്റെ രതി വൈകൃതങ്ങൾ സഹിച്ച് ചേച്ചിയെ പോലെ അവിടെ പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ തനിക്ക് കഴിയില്ലെന്ന് അവൾക്ക് ഉറപ്പായിരുന്നു. എങ്ങനെയും അയാളെ തളർത്തി കിടത്തണമെന്ന് ആവണി ഉറപ്പിച്ചു.

അതിനായി അവസരം നോക്കിയിരിക്കുമ്പോഴാണ് ആക്‌സിഡന്റ് പറ്റി നട്ടെല്ലിന് ഗുരുതരമായി പരിക്കേറ്റ് രാകേഷ് കിടപ്പിലായി പോകുന്നത്. അവൻ ചെയ്ത ക്രൂരതകൾക്ക് ദൈവമായിട്ട് തന്നെ ശിക്ഷ കൊടുത്തെന്ന് ആവണിക്ക് തോന്നി.

തന്നോടും ചേച്ചിയോടും ക്രൂരതകൾ ചെയ്തവനെ വെറുതെ വിടാൻ അവൾ ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല. തളർന്ന് കിടക്കുന്നവനെ അവൾ ലൈംഗികമായി ഉപദ്രവിച്ചു വേദനിപ്പിച്ചു അതിൽ സന്തോഷം കണ്ടെത്തി.

വേദന കൊണ്ട് അലറുന്ന രാകേഷിന്റെ ശബ്ദം കേൾക്കുമ്പോൾ ഉന്മാദിനിയെ പോലെ അവൾ ആർത്തുചിരിച്ചു. ഇതൊന്നും മറ്റാരും അറിഞ്ഞതുമില്ല. എല്ലാവരുടെയും കണ്ണിൽ ആവണി ഉത്തമ ഭാര്യയായി അഭിനയിച്ചുതകർത്തു. മിണ്ടാൻ വയ്യാതെ തളർന്ന് കിടന്ന് പോയതിനാൽ രാകേഷിന് അവളുടെ പീഡനമെല്ലാം സഹിക്കേണ്ടി വന്നു.

ആവണി മീനൂട്ടിയെ നന്നായി നോക്കി വളർത്തി. ഒപ്പം തന്റെ ചേച്ചിയെ കൊന്ന രാകേഷിനോടുള്ള പ്രതികാരവും അവൾ തീർത്തു. ചെയ്തുപോയ തെറ്റുകൾ ഓർത്ത് പശ്ചാതപിച്ച് മരണം കാത്ത് കിടന്ന് രാകേഷ് ബാക്കി ജീവിതം ജീവിച്ചു തീർത്തു.